Τελικά όλα έχουν μια εξήγηση,,,,

... μου αρέσουν τα απογεύματα της Παρασκευής.... μου αρέσει η αίσθηση ότι δεν θα μου χαλάσει τίποτα τις επόμενες ώρες και πως θα είναι στιγμές χαλάρωσης και διασκέδασης.... Δεν χρειάζομαι κάτι έντονο... αλλά μόνο κάτι απλό... λίγο ποτό.. λίγο μουσική... καλή παρεούλα... και τα πάντα είναι τόσο όμορφα.....Είναι μάλλον η αίσθηση ηρεμίας που λείπει από την ζωή μου ολόκληρη την εβδομάδα.. και την Παρασκευή.. βρίσκει χώρο να ξεπεταχτεί...

Διάβαζα τις τελευταίες ημέρες μετά την δουλειά, στο χώρο της blogoσφαιρας, κείμενα που έχουν συντακτεί από ανθρώπους τις ηλικίας μου... από μικρότερους.. ή μεγαλύτερους...και τα οποία μεταξύ τους δεν είχαν καμία σχέση... Κείμενα για την επικαιρότητα... για τις σχέσεις... για τα όνειρα.. τις επιθυμίες.. κείμενα με συναίσθημα και χιούμορ...κείμενα με ένταση και οργή... Σκεφτόμουν ότι έχουμε όλοι την ανάγκη της έκφρασης.. την ανάγκη αυτό που νιώθουμε να το πούμε.. και να το δηλώσουμε.... Φυσικά δεν έλειψαν και οι στιγμές που είχα μείνει με την απορία.. γιατί να υπάρχουν κόντρες... γιατί να υπάρχουν τσακωμοί... γιατί οι άνθρωποι μετράνε κόσμο που μπαίνει στα blog τους...

Ο μοναδικός λόγος που προσωπικά έχω βάλει μετρητή στην σελίδα.. και στατιστικά... είναι γιατί έχω απορία.. ποιος θα μπορούσε να βρει κάτι ενδιαφέρον σε αυτά που γράφω...και.. ακόμα περισσότερο... γιατί κάποιος που μπήκε τυχαία εδώ... επέστρεψε....

Πριν λίγες ημέρες είχαμε μια συζήτηση με το blogaki.. στην οποία μου είχε αναφέρει.. ότι τα κείμενα μου και κυρίως λόγου του μικρού μεγέθους που έχουν, αφήνουν τον αναγνώστη με απορίες...Νομίζω ότι έχει δίκιο... αλλά σε αυτό μάλλον φταίει... ότι πάντα όταν γράφω κάτι... δεν έχω αναλογιστεί ότι θα διαβαστεί από κάποιον άλλο... Συνήθως ότι γράφω.. έχει παραλήπτη τον εαυτό μου....

Σε γενικές γραμμές ακόμα δεν είμαι σίγουρος γιατί σας ζαλίζω έτσι... αλλά σίγουρα, αυτό που θα ήθελα είναι, κάθε φορά που τυγχάνει να είστε εδώ.. να έχετε ένα χαμόγελο.. Δεν το πετυχαίνω πάντα... αλλά το προσπαθώ...

Ps. θέλω θερμαινόμενο πάτωμα και εγώ... το κυνηγι συνεχίζεται τελικά.. χεχε :)