ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΜΕΡΑ

Μια ακόμα μέρα.. χωρίς καμία σημασία...

Δεν είναι τελικά τρελό αυτό που κάνουμε όλοι.... τρέχουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ, χωρίς
να υπάρχει κάποιος σκοπός.. χωρίς να υπάρχει ουσιαστικά λόγος....

Είμαστε τόσο δεμένοι με τα καταναλωτικά μας όνειρα... είμαστε απλά κλείσμενοι στην φυλακή που απλά δεν έχει τοίχο...και τελικά είτε υπάρχουμε είτε όχι... ενδιαφέρει κανένα;

Προσωπικά νομίζω ότι απλά δεν έχει νόημα όλο αυτό... τουλάχιστον με τον τρόπο που το βιώνουμε στην καθημερινότητα μας... Στον βωμό αυτής της καθημερινότητας, τεμαχίζουμε τα πραγματικά σημαντικά γεγονότα και δεν αφήνουμε να μας παρασύρουν απλά και όμορφα συναισθήματα...

Έλεγε ο προιστάμενος μου σήμερα για τα επενδυτικά σχέδια της εταιρίας... και εγώ προσπαθούσα να καταλάβω γιατί θεωρώ πιο σημαντικό τι στολή θα προμηθευτώ για το 3ημερο που ακολουθεί... από το τι θα κάνει η εταιρία...

Είμαι ακόμα τόσο ανώριμος ώστε να μην με απασχολεί ένα "σοβαρό" θέμα.. και να βρίσκω την ουσία της ζωής στα τόσο μικρά και προσωπικά ή όχι...;

Δεν μπορώ να απαντήσω... και δεν ξέρω και γιατί δημιουργώ τέτοια ερωτήματα και σε εμένα.. αλλά και σε όποιον βρεθεί τυχαία εδώ και διαβάσει αυτό το κείμενο....

Ποτέ δεν θέλω να απόλυτος..αλλά ούτε και να κρίνω τους άλλους... όλοι βιώνουμε την ζωή με τον δικό μας προσωπικό τρόπο.....και δεν είναι απαραίτητο να συμφωνούμε όλοι με αυτό... ...

Εγώ είμαι βλαμένο.. αλλά και με αγαπάω και με αγαπάτε......

η συνέχεια μετά την γυμναστική.... βαράκια.. ποδήλατο..... κλπ κλπ.... άντε να γίνω πάλι ωραίο παιδί...γιατί δεν έχω μέλλον στην δουλειά...και κάπως πρέπει να βγει το χρήμα... (μην με φωνάζει άδικα και η άλλη....¨"πουτανίτσα")